-
Postac wytwórcza
Postać wytwórcza występuje w krtani w postaci guzów gruźliczych (fibrotuberculomata i granulotuberculomata). Guzy te o różnej wielkości gładkiej lub ziarnistej powierzchni, zajmują tylną ścianę krtani albo struny rzekome. Pierwsze z nich składają się z gruzełków i dużej ilości tkanki łącznej, drugie z gruzełków i tkanki ziarninowej. Żadna z tych postaci nie wykazu je skłonności do serowacenia. W niektórych przypadkach postać wytwórcza gruźlicy krtani może występować w postaci modzelowatości (pachydermia) na tylnej ścianie krtani, jako mniej lub więcej symetryczne zgrubienie tylnych odcinków więzadeł głosowych lub tylnej ściany krtani.
-
Owrzodzenia na strunach prawdziwych
W ostatnim przypadku zaczerwieniona i zgrubiała struna przyjmie wygląd wrzecionowaty. Tego rodzaju zmiany są charakterystyczne, szczególnie jeżeli występują jednostronnie. Naciek może obejmować nagłośnię, dając wygląd grubego czerwonego, tworu. fałdy nalewkowo-nagłośniowe, więzadła rzekome lub rzadziej chrząstki nalewkowate. W nacieku, początkowo o gładkiej lśniącej powierzchni dochodzi po jakimś czasie wskutek zlania się pojedynczych gruzełków do martwicy pokrywającego nabłonka, wskutek czego powstają owrzodzenia.
-
Zakazenie krtani w przebiegu gruzlicy pluc
O jakimś szczególnym usposobieniu mężczyzn do zapadania na gruźlicę krtani nie może być mowy. Ostatnie statystyki wyraźnie wskazują na to, że częstość zakażenia krtani jest jednakowa u obu płci, jeżeli kobiety i mężczyźni żyją i pracują w jednakowych warunkach. Choroba występuje najczęściej w okresie między 20-40 rokiem życia. U dzieci i osób powyżej lat 50 gruźlicę krtani spotykamy bardzo rzadko. Zakażenie krtani w przebiegu gruźlicy płuc następuje dwiema drogami: prątek gruźlicy przedostaje się do tkanek bezpośrednio z plwociny, jaka znajduje się na powierzchni błony śluzowej (są to przypadki najczęstsze) albo przedostaje się drogą krwi czy naczyń chłonnych z innych ognisk gruźliczych.
-
GRUZLICA KRTANI
GRUŹLICA KRTANI (Tuberculosis laryngis) Gruźlica krtani jest z reguły powikłaniem gruźlicy płuc. Częstość występowania tego schorzenia w przebiegu gruźlicy płuc waha się w szerokich granicach i zależy od stopnia i rodzaju zmian w płucach. We wczesnych postaciach gruźlicy płuc gruźlica krtani występuje w 3 do 25010, w postaciach daleko posuniętych dochodzi do 70°/0, czyli częstość występowania tego schorzenia wzrasta w zależności od długości trwania sprawy chorobowej w płucach. Ogólnie biorąc, powikłania krtaniowe w przebiegu gruźlicy płuc występują mniej więcej w 30010 (Sokołowski, Sźrnurlo ). W obecnej dobie wczesnego rozpoznawania gruźlicy płuc oraz racjonalnego jej leczenia, szczególnie po wprowadzeniu do lecznictwa odmy sztucznej, częstość powikłań ze strony krtani zmniejsza się stopniowo.
-
Tetnica szyjna wspólna
-
Wyniki szwu naczyniowego
Wyniki szwu naczyniowego. Skrzeplina i zakażenie wystawiają szew naczyniowy na duże niebezpieczeństwo. Na trzy wyniki dobre należy się liczyć z jednym niepowodzeniem. Szew naczyniowy wymaga dalszego leczenia lodem. B.
-
W razie calkowitego przerwania naczynia obcinamy kikuty poprzecznie
-
) Technika szwu naczyniowego
-
Objawy podmiotowe gruzlicy krtani
W lusterku krtaniowym widzimy na tle niedużego obrzęku błony śluzowej krtani rozsiane małe, wielkości prosa guzki koloru szarego albo żółtego, wystające ponad powierzchnią błony śluzowej. Zmiany te najczęściej są widoczne na więzadłach rzekomych i fałdach nalewkowo-nagłośniowych. Niektóre z nich rozpadając się dają typowe, małe, pokryte białawym nalotem owrzodzenia. Postać tę spotykamy w prosówkowej gruźlicy płuc. Występuje ona przeważnie łącznie z takimi zmianami w gardle i jamie ustnej.
-
Pozostawienie kleszczyków
Pozostawienie kleszczyków. W wyjątkowych przypadkach, gdy podwiązanie jest niepewne; pozostawiamy przez 2 – 3 dni kleszczyki in situ ustalając ich rączki obwojami opaski. Czwarta możliwość. Ranny wyszedł ze stanu wstrząsu, ale musimy wziąć pod uwagę sprawę odjęcia kończyny ze względu na stan rany A. KIEDY NALEŻY AMPUTOWAĆ Dawniej amputowano natychmiast, jeżeli stan rany budził podejrzenie możliwości rozwoju groźnego dla życia zakażenia; odejmowano więc kończynę przed wystąpieniem objawów zakażenia.
-
Na kikut dosrodkowy duzego
Na kikut dośrodkowy dużego. naczynia nakłada się dwie podwiązki: pierwszą bliżej końca, podwójną cienką nicią, drugą – ,1/2 cm wyżej, pojedynczą nicią. Nie należy zmieniać tej kolejności, ponieważ podwiązka zwęża kaliber naczynia, Długość kikuta naczynia. Kikut tętnicy nie powinien przekraczać 1/2 cm. W każdym razie należy przeciąć tętnicę całkowicie między podwiązkami, a nie pozostawiać mostka, który ulega zgorzeli oraz zakażeniu, tak że następuje rozluźnienie podwiązki i późne krwawienie.
-
Jezeli brak tetna obwodowej czesci konczyny
-
jezeli natomiast krazenie oboczne jest rozwiniete niedostatecznie
-
Aby uniknac skrzepliny nawarstwiajacej sie do góry i czesto smiertelnej
-
MIEJSCE AMPUTACJI
MIEJSCE AMPUTACJI W przypadkach zakażonych należy amputować daleko poza ogniskiem. w obrębie tkanek zdrowych, a ranę pozostawić otwartą. Jeżeli zakażenienie jest ciężkie, należy kierować się następującymi wytycznymi: Ramię i przedramię. W przypadku dotyczącym pracownika fizycznego należy utrzymać jak najdłuższy kikut: im oszczędniej się amputuje, tym więcej pozostaje przyczepów mięśni i tym większy będzie zakres ruchów obrotowych oraz siła zgiętnych. W przeciwieństwie do kończyny dolnej wartościowe są również kikuty przystawowe.
-
Krwawienie wtórne
Krwawienie wtórne niedające się opanować środkami Tamponowanie rany przy każdej zmianie opatrunku może doprowadzić do powolnego wykrwawienia rannego lub spowodować zakażenie rany; jeżeli zatem nie można podwiązać naczynia ani w ranie, ani dośrodkowo w miejscu z wyboru albo jeżeli grozi martwica z niedokrwienia, należy amputować kończynę jak najwcześniej. Odjęcie późne, po 2 – 3 tygodniach, wchodzi w grę w następujących przypadkach: 1) jeżeli wystąpi późna, postępująca zgorzel gazowa; 2) jeżeli pomimo starannego sączkowania, stałego unieruchomienia, wstrzykiwania penicyliny, streptomycyny i sulfonamidów, stałego zwilżania rany roztworem fizjologicznym soli kuchennej z dodatkiem penicyliny i streptomycyny wystąpią następujące objawy zakażenia ogólnego: narastanie przyspieszenia tętna i wzrost temperatury ciała, bladość twarzy, obrzęk powiek oraz znaczna…
-
Zgorzel gazowa
Zgorzel gazowa posuwające się szybko do góry pomimo stosowania sulfonamidów, penicyliny i streptomycyny. Przynajmniej raz na godzinę należy sprawdzać górną granicę zgorzeli zaznaczając ją zadraśnięciem skóry. Kończynę należy odjąć natychmiast, jeżeli zgorzel objęła cały jej obwód: jeżeli nie odejmie się kończyny powyżej kolana rano, to wieczorem trzeba je amputować na poziomie stawu biodrowego. W zgorzeli gazowej obserwujemy następujące trzy objawy główne; a) szarożółtą lub brązowawą marmurkowatość skóry, b) pęcherzyki gazu, c) charakterystyczny wygląd tkanek zajętych sprawą zgorzelinową (jak ugotowane). Stwierdzenie samych tylko pęcherzyków gazu nie wystarcza do rozpoznania.
-
Rozlegle zniszczenie duzego stawu
Rozległe zniszczenie dużego stawu. Staw jest zmiażdżony i otwarty szeroko, części miękkie okołostawowe rozdarte na dużej przestrzeni, a nasady kostne zdruzgotane. Rozmiar zniszczenia nie pozwala na wycięcie stawu, Następstwem zwlekania z amputacją we właściwym czasie może być ciężkie, często nawet śmiertelne zakażenie stawu; dotyczy to przede wszystkim otwartego strzaskania stawu kolanowego lub łokciowego. W obrębie kończyny górnej wskazania do leczenia zachowawczego są większe niż w obrębie kończyny dolnej, ponieważ płaszcz części miękkich jest cieńszy, a przez to mniejsza możliwość zakażenia. Ręka o dwóch ruchomych palcach jest lepsza niż najlepsza proteza, a dyndające z powodu stawu rzekomego ramię jest lepsze niż żadne.
-
KIEDY NALEZY AMPUTOWAC
Tym niemniej amputować należy bezzwłocznie w następujących przypadkach: 1. Zdruzgotanie kończyny. Jako typowy przykład może służyć wypadek kolejowy. Nie ma żadnej nadziei uratowania kończyny, natomiast istnieje duże niebezpieczeństwo zakażenia. Oddzielenia części martwej od żywej nie można nazwać amputacją w ścisłym znaczeniu tego słowa; należy odjąć kończynę jak najrychłej.
-
Podudzie
Podudzie. Kość strzałkową należy przeciąć o 2 – 3 cm wyżej niż kość piszczelową. Krótki kikut podudzia jest bezużyteczny; odcinek podudzia od nasady kości piszczelowej do połowy podudzia należy oszczędzać jak najbardziej. Miejscem amputacji z wyboru jest połowa podudzia. Dolna połowa podudzia nie przedstawia wartości; jedynie krótki Kikut Pirogowa jest dobry i często użyteczny przez dłuższy okres czasu.
-
Kikut krótszy niz 6 cm jest bezuzyteczny
Udo. Kikut krótszy niż 6 cm jest bezużyteczny. Należy oszczędzać jak najbardziej odcinek uda od krętarza małego do kolana. Miejscem amputacji z wyboru jest granica środkowej i obwodowej 113. U chorych powyżej 60 roku życia najlepsze usługi oddaje kikut długi; doświadczenie uczy, że ludzie starsi nie mogą się nauczyć chodzić pewnie na kikucie krótszym niż 2/3 uda.
-
Jezeli ruchy czynne oraz bierne paliczka srodkowego sa zachowane
Jeżeli ruchy czynne oraz bierne paliczka środkowego są zachowane, ale paliczek końcowy jest sztywny, należy amputować palec, starając się o zachowanie części paliczka środkowego; krótki kikut należy raczej usunąć, gdyż zawadza. Wyłuszczenie kikuta paliczka środkowego w stawie międzypaliczkowym daje wynik zły. Jeżeli kikut paliczka środkowego jest sztywny, należy amputować w połowie długości paliczka podstawowego. Paliczek paznokciowy. Podstawa tego paliczka przedstawia wartość ze względu na przyczepy ścięgien.
-
W razie zachowania ruchomosci stawu paliczka
-
Dla pracownika fizycznego ruchomy kikut nadgarstka ma swa wartosc
Ręka. Dla pracownika fizycznego ruchomy kikut nadgarstka ma swą wartość, gdyż umożliwia podtrzymywanie przedmiotów. Po przyszyciu kikutów ścięgien do nadgarstka można uzyskać dobrą ruchomość stawu promieniowo- nadgarstkowego. Śródręcze. Każdy odcinek dłoni kleszczy jest korzystny.
-
Zaburzenie przewodzenia podniet w ukladzie przewodzacym moze byc bardzo lekkie i nie sprawiac zadnych dolegliwosci ani powazniejszych nieprawidlowosci krazenia
Zaburzenie przewodzenia podniet w układzie przewodzącym może być bardzo lekkie i nie sprawiać żadnych dolegliwości ani poważniejszych nieprawidłowości krążenia. W innych przypadkach chorzy uskarżają się na zawroty głowy, omdlewanie, bicie serca itd. Zaburzenia przewodzenia mogą wieść do wyraźnego zakłócenia w obiegu tętniczym i żylnym, zwłaszcza, gdy skurcz komory i przedsionka następuje jednocześnie. Powstaje wtenczas zjawisko, zwane zatkaniem czy zakorkowaniem przedsionków. Poznaje się je po pojawieniu się tętna żylnego na szyi.