-
Rozlegla ropowica
Rozległa ropowica obejmująca chrząstki krtaniowe doprowadzić może do. posocznicy, a po wygojeniu – do zbliznowaceń krtani i trwałych zaburzeń oddechu i głosu. W rzadkich przypadkach może dojść do zapalenia śródpiersia. W wielu jednak przypadkach tworzy się ograniczony ropień i samoistna przetoka prowadzi do samowygojenia. Leczenie.
-
Ostry obrzek krtani
Rozpoznanie opiera się na zespole objawów ogólnych i miejscowych. Gdy pojawiają się bóle w krtani, bóle w czasie połykania, duszność, wysoka ciepłota ciała i dreszcze, a badanie krtani wykazuje charakterystyczne obrzęki wałowate, bladowodniste, możemy rozpoznać ropowicę krtani. Niekiedy wygórowanie ograniczone do pewnych okolic, przetoka lub martwaki ułatwiają rozpoznanie. Rozpoznanie różnicowe powinno być dokonane z ostrym obrzękiem krtani, z urazem krtani, ciałem obcym okolicy zatoki gruszkowatej lub głównej części przełyku. Ostry obrzęk krtani występuje jednak znacznie szybciej niż ropowica krtani i jest równomierny, symetryczny.
-
Zapalenie ochrzestnej
W przebiegu ropowicy krtani może dojść do zapalenia ochrzęstnej. Zapalenie ochrzęstnej może dotyczyć zarówno ochrzęstnej zewnętrznej jak i wewnętrznej. Zależnie od tego, czy zapaleniem ochrzęstnej dotknięta jest nagłośnia, chrząstka nalewkowata, pierścieniowata lub tarczowata, obraz krtani będzie się róźnie przedstawiał. Największy obrzęk zawsze będzie w okolicy dotkniętej zapaleniem ochrzęstnej i w tej okolicy w razie pojawienia się ropnia powstawać będą przetoki, a w następstwie martwaki chrząstki. W przypadku zapalenia ochrzęstne j chrząstki nalewkowatej nastąpi wyraźne unieruchomienie stawu nalewkowo-obrączkowego i zaburzenia w połykaniu.
-
Faldy nalewkowo-naglosniowe
Podczas oglądania krtani stwierdza się przede wszystkim obrzęk o jasnym wodnistym wyglądzie. Obrzęk ten obejmuje najczęściej fałdy nalewkowo-nagłośniowe oraz nagłośnię. Fałdy nalewkowo-nagłośniowe w postaci bladoróżowych wodnistych wałów często wpuklają się do światła. Nagłośnia o wałowatych brzegach napiętej, jakby wodnistej błonie śluzowej zakrywa niekiedy całe wejście do krtani, które staje się przez to niewidoczne. Struny głosowe są zaróżowione i obrzęknięte.
-
Diatermia
Wychodząc z założenia, że ostre zapalenie kłębków nerkowych jest pochodzenia alergicznego, niektórzy zalecają leczenie antystyną (antistin), Leczenie rozpoczyna się od dawki 0,4-0,6 na dobę, stosowanej częściowo doustnie w kołaczykach a 0,1, częściowo domięśniowo w dawce 01. Jeżeli te dawki nie wywołują nudności ani wymiotów, można je zwiększyć do 1,0 na dobę. Leczenie trwa 10-14 dni. Prócz leczenia przyczynowego postępowanie lecznicze w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych polega przede wszystkim na oszczędzaniu chorego narządu. Temu wskazaniu czyni zadość najskuteczniej leżenie w łóżku (klinotheropia) w pomieszczeniu suchym o ciepłocie równomiernej.
-
Zapalenie ochrzestnej chrzastki nalewkowatej
Laryngeskopowo charakteryzują się te miejsca rozlanym obrzękiem znacznego stopnia koloru sinawo-czerwonego i całkowitym zatarciem zarysów tych okolic. Zapalenie ochrzęstnej chrząstki nalewkowatej jest powodem zmniejszonej ruchomości lub całkowitego unieruchomienia stawu nalewkowo-obrączkowego. Czasami daje się stwierdzić wypływającą z małych przetak wydzielinę surowiczą ropną. Po ostrym okresie tej postaci wnętrze krtani pokryte jest żółtawo-zielonkawą ropną wydzieliną. Klinicznie zapalenie ochrzęstnej charakteryzuje się silnymi bólami promieniującymi do ucha.
-
Postac wytwórcza
Postać wytwórcza występuje w krtani w postaci guzów gruźliczych (fibrotuberculomata i granulotuberculomata). Guzy te o różnej wielkości gładkiej lub ziarnistej powierzchni, zajmują tylną ścianę krtani albo struny rzekome. Pierwsze z nich składają się z gruzełków i dużej ilości tkanki łącznej, drugie z gruzełków i tkanki ziarninowej. Żadna z tych postaci nie wykazu je skłonności do serowacenia. W niektórych przypadkach postać wytwórcza gruźlicy krtani może występować w postaci modzelowatości (pachydermia) na tylnej ścianie krtani, jako mniej lub więcej symetryczne zgrubienie tylnych odcinków więzadeł głosowych lub tylnej ściany krtani.
-
Owrzodzenia na strunach prawdziwych
W ostatnim przypadku zaczerwieniona i zgrubiała struna przyjmie wygląd wrzecionowaty. Tego rodzaju zmiany są charakterystyczne, szczególnie jeżeli występują jednostronnie. Naciek może obejmować nagłośnię, dając wygląd grubego czerwonego, tworu. fałdy nalewkowo-nagłośniowe, więzadła rzekome lub rzadziej chrząstki nalewkowate. W nacieku, początkowo o gładkiej lśniącej powierzchni dochodzi po jakimś czasie wskutek zlania się pojedynczych gruzełków do martwicy pokrywającego nabłonka, wskutek czego powstają owrzodzenia.
-
Zakazenie krtani w przebiegu gruzlicy pluc
O jakimś szczególnym usposobieniu mężczyzn do zapadania na gruźlicę krtani nie może być mowy. Ostatnie statystyki wyraźnie wskazują na to, że częstość zakażenia krtani jest jednakowa u obu płci, jeżeli kobiety i mężczyźni żyją i pracują w jednakowych warunkach. Choroba występuje najczęściej w okresie między 20-40 rokiem życia. U dzieci i osób powyżej lat 50 gruźlicę krtani spotykamy bardzo rzadko. Zakażenie krtani w przebiegu gruźlicy płuc następuje dwiema drogami: prątek gruźlicy przedostaje się do tkanek bezpośrednio z plwociny, jaka znajduje się na powierzchni błony śluzowej (są to przypadki najczęstsze) albo przedostaje się drogą krwi czy naczyń chłonnych z innych ognisk gruźliczych.
-
GRUZLICA KRTANI
GRUŹLICA KRTANI (Tuberculosis laryngis) Gruźlica krtani jest z reguły powikłaniem gruźlicy płuc. Częstość występowania tego schorzenia w przebiegu gruźlicy płuc waha się w szerokich granicach i zależy od stopnia i rodzaju zmian w płucach. We wczesnych postaciach gruźlicy płuc gruźlica krtani występuje w 3 do 25010, w postaciach daleko posuniętych dochodzi do 70°/0, czyli częstość występowania tego schorzenia wzrasta w zależności od długości trwania sprawy chorobowej w płucach. Ogólnie biorąc, powikłania krtaniowe w przebiegu gruźlicy płuc występują mniej więcej w 30010 (Sokołowski, Sźrnurlo ). W obecnej dobie wczesnego rozpoznawania gruźlicy płuc oraz racjonalnego jej leczenia, szczególnie po wprowadzeniu do lecznictwa odmy sztucznej, częstość powikłań ze strony krtani zmniejsza się stopniowo.
-
Tetnica szyjna wspólna
-
Wyniki szwu naczyniowego
Wyniki szwu naczyniowego. Skrzeplina i zakażenie wystawiają szew naczyniowy na duże niebezpieczeństwo. Na trzy wyniki dobre należy się liczyć z jednym niepowodzeniem. Szew naczyniowy wymaga dalszego leczenia lodem. B.
-
W razie calkowitego przerwania naczynia obcinamy kikuty poprzecznie
-
) Technika szwu naczyniowego
-
Jezeli brak tetna obwodowej czesci konczyny
-
Objawy podmiotowe gruzlicy krtani
W lusterku krtaniowym widzimy na tle niedużego obrzęku błony śluzowej krtani rozsiane małe, wielkości prosa guzki koloru szarego albo żółtego, wystające ponad powierzchnią błony śluzowej. Zmiany te najczęściej są widoczne na więzadłach rzekomych i fałdach nalewkowo-nagłośniowych. Niektóre z nich rozpadając się dają typowe, małe, pokryte białawym nalotem owrzodzenia. Postać tę spotykamy w prosówkowej gruźlicy płuc. Występuje ona przeważnie łącznie z takimi zmianami w gardle i jamie ustnej.
-
Pozostawienie kleszczyków
Pozostawienie kleszczyków. W wyjątkowych przypadkach, gdy podwiązanie jest niepewne; pozostawiamy przez 2 – 3 dni kleszczyki in situ ustalając ich rączki obwojami opaski. Czwarta możliwość. Ranny wyszedł ze stanu wstrząsu, ale musimy wziąć pod uwagę sprawę odjęcia kończyny ze względu na stan rany A. KIEDY NALEŻY AMPUTOWAĆ Dawniej amputowano natychmiast, jeżeli stan rany budził podejrzenie możliwości rozwoju groźnego dla życia zakażenia; odejmowano więc kończynę przed wystąpieniem objawów zakażenia.
-
jezeli natomiast krazenie oboczne jest rozwiniete niedostatecznie
-
Na kikut dosrodkowy duzego
Na kikut dośrodkowy dużego. naczynia nakłada się dwie podwiązki: pierwszą bliżej końca, podwójną cienką nicią, drugą – ,1/2 cm wyżej, pojedynczą nicią. Nie należy zmieniać tej kolejności, ponieważ podwiązka zwęża kaliber naczynia, Długość kikuta naczynia. Kikut tętnicy nie powinien przekraczać 1/2 cm. W każdym razie należy przeciąć tętnicę całkowicie między podwiązkami, a nie pozostawiać mostka, który ulega zgorzeli oraz zakażeniu, tak że następuje rozluźnienie podwiązki i późne krwawienie.
-
Aby uniknac skrzepliny nawarstwiajacej sie do góry i czesto smiertelnej
-
MIEJSCE AMPUTACJI
MIEJSCE AMPUTACJI W przypadkach zakażonych należy amputować daleko poza ogniskiem. w obrębie tkanek zdrowych, a ranę pozostawić otwartą. Jeżeli zakażenienie jest ciężkie, należy kierować się następującymi wytycznymi: Ramię i przedramię. W przypadku dotyczącym pracownika fizycznego należy utrzymać jak najdłuższy kikut: im oszczędniej się amputuje, tym więcej pozostaje przyczepów mięśni i tym większy będzie zakres ruchów obrotowych oraz siła zgiętnych. W przeciwieństwie do kończyny dolnej wartościowe są również kikuty przystawowe.
-
Krwawienie wtórne
Krwawienie wtórne niedające się opanować środkami Tamponowanie rany przy każdej zmianie opatrunku może doprowadzić do powolnego wykrwawienia rannego lub spowodować zakażenie rany; jeżeli zatem nie można podwiązać naczynia ani w ranie, ani dośrodkowo w miejscu z wyboru albo jeżeli grozi martwica z niedokrwienia, należy amputować kończynę jak najwcześniej. Odjęcie późne, po 2 – 3 tygodniach, wchodzi w grę w następujących przypadkach: 1) jeżeli wystąpi późna, postępująca zgorzel gazowa; 2) jeżeli pomimo starannego sączkowania, stałego unieruchomienia, wstrzykiwania penicyliny, streptomycyny i sulfonamidów, stałego zwilżania rany roztworem fizjologicznym soli kuchennej z dodatkiem penicyliny i streptomycyny wystąpią następujące objawy zakażenia ogólnego: narastanie przyspieszenia tętna i wzrost temperatury ciała, bladość twarzy, obrzęk powiek oraz znaczna…
-
Zgorzel gazowa
Zgorzel gazowa posuwające się szybko do góry pomimo stosowania sulfonamidów, penicyliny i streptomycyny. Przynajmniej raz na godzinę należy sprawdzać górną granicę zgorzeli zaznaczając ją zadraśnięciem skóry. Kończynę należy odjąć natychmiast, jeżeli zgorzel objęła cały jej obwód: jeżeli nie odejmie się kończyny powyżej kolana rano, to wieczorem trzeba je amputować na poziomie stawu biodrowego. W zgorzeli gazowej obserwujemy następujące trzy objawy główne; a) szarożółtą lub brązowawą marmurkowatość skóry, b) pęcherzyki gazu, c) charakterystyczny wygląd tkanek zajętych sprawą zgorzelinową (jak ugotowane). Stwierdzenie samych tylko pęcherzyków gazu nie wystarcza do rozpoznania.
-
Rozlegle zniszczenie duzego stawu
Rozległe zniszczenie dużego stawu. Staw jest zmiażdżony i otwarty szeroko, części miękkie okołostawowe rozdarte na dużej przestrzeni, a nasady kostne zdruzgotane. Rozmiar zniszczenia nie pozwala na wycięcie stawu, Następstwem zwlekania z amputacją we właściwym czasie może być ciężkie, często nawet śmiertelne zakażenie stawu; dotyczy to przede wszystkim otwartego strzaskania stawu kolanowego lub łokciowego. W obrębie kończyny górnej wskazania do leczenia zachowawczego są większe niż w obrębie kończyny dolnej, ponieważ płaszcz części miękkich jest cieńszy, a przez to mniejsza możliwość zakażenia. Ręka o dwóch ruchomych palcach jest lepsza niż najlepsza proteza, a dyndające z powodu stawu rzekomego ramię jest lepsze niż żadne.
-
KIEDY NALEZY AMPUTOWAC
Tym niemniej amputować należy bezzwłocznie w następujących przypadkach: 1. Zdruzgotanie kończyny. Jako typowy przykład może służyć wypadek kolejowy. Nie ma żadnej nadziei uratowania kończyny, natomiast istnieje duże niebezpieczeństwo zakażenia. Oddzielenia części martwej od żywej nie można nazwać amputacją w ścisłym znaczeniu tego słowa; należy odjąć kończynę jak najrychłej.