Zespól Wolff-Parkinson-Whitea spostrzega sie czesto u osób mlodych ze zdrowym narzadem krazenia
Zespół Wolff-Parkinson-Whitea spostrzega się często u osób młodych ze zdrowym narządem krążenia, przy tym może on być skojarzony z zespołami komorowymi prawidłowymi albo utrzymuje się czas dłuższy. Pochodzenie zespołu Wolff-Parkinson-Whitea nie jest jeszcze wyjaśnione. Niektórzy przypisują go przechodzeniu niektórych podniet z przedsionka na prawą komorę poprzez pęczek Kent-Faladino, zatem drogą krótszą niż zwykła. Rozkojarzenie podwsierdziowych rozgałęzień lewego ramienia pęczka Paladino – Hisa w przegrodzie między komorowej (tzw. blok arboryzacyjny) cechują w elektrokardiogramie: 1) wydłużenie P-R 2) atypowość we wszystkich trzech odprowadzeniach zespołów komorowych Zaburzenia przewodzenia w mięśniu sercowym mianowicie: a) przedłużenie czasu trwania (rozszerzenie) QRS powyżej 0,1 sekundy b) rozszczepienie, zgrubienia i małe rozmiary załamków, nie przekraczające zazwyczaj 0,5 m V c) załamek T spłaszczony, ujemny lub go nie ma. Za tem elektrokardiogram ten ma duże podobieństwo do elektrokardiogramu w zaburzeniu przewodzenia w ramieniu pęczka Paladino- Hisa. Różnica polega na tym, że w bloku arboryzacyjnym wszystkie załamki są małe. [przypisy: boraks apteka, rozyglitazon, xotepic ]