Ostre zapalenie

W ostrym zapaleniu ilość dobowa moczu jest mała, jego ciężar właściwy wysoki. Natomiast hipostenurla, a także obecność w ostrym okresie choroby komórek i wałeczków tłuszczowych w osadzie moczu przemawia za tym, że sprawa chorobowa jest zaostrzeniem przewlekłego zapalenia kłębków. Od zawału w nerkach chorych z nadciśnieniem tętniczym można odróżnić ostre rozlane zapalenie kłębków po tym, że zapalenie przebiega zwykle bez silnych bólów w okolicach nerkowych (zawał zaś z gwałtownymi bólami po stronie zawału), a w moczu stwierdza się prócz krwi składniki postaciowe nerkowe, wreszcie czynniki przyczynowe obu spraw są różne. W ostrej rozlanej nerczycy (nephrosis diffusa acuia s. nephritis tubularis diffusa acuia) przeważają duże obrzęki i przesięki, ciśnienie tętnicze jest prawidłowe, mocz zawiera dużo białka a w osadzie liczne wałeczki różnego rodzaj u, prócz złożonych z krwinek; przerostu lewej komory serca nie ma. Skłonność do szybkiego ustalenia się nadciśnienia tętniczego oraz do przerostu serca, uporczywy krwiomocz, rozwój już w ciągu 4-6 miesięcy hipostenurii, azocicy i stanu naczyniowo-kurczowego siatkówek, wreszcie powstanie objawów mocznicy – cały ten zespół przemawia za podostrym rozlanym krwotocznym zapaleniem kłębków (glomerulonephritis diituso haemorrhaaica subacuui), Rokowanie. Określając rokowanie w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych należy uwzględnić: 2) przebieg choroby; 3) czynnik przyczynowy; 4) usposobienie konstytucyjne; 5) wiek chorego. Mniej nadziei wyzdrowienia bywa w tych przypadkach, w których ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych przebiega z bardzo małą ilością dobową moczu, zwłaszcza z bezmoczem trwającym kilka dni, z uporczywie utrzymującym się tygodniami, chociażby stosunkowo miernym, nadciśnieniem tętniczym, z nie ustępującym szybko krwiomoczem, ze skłonnością do mocznicy prawdziwej, ze znaczną utratą zdolności zagęszczania i rozcieńczania moczu, z wzrastającym stale poziomem mocznika w krwi. Jednak nawet ciężkie przypadki ostrego rozlanego zapalenia kłębków mogą kończyć się wyzdrowieniem, a lekkie przechodzić w zapalenie przewlekłe. Toteż na. samym tylko początkowym obrazie chorobowym nie można opierać rokowania. Również sam tylko poziom mocznika w krwi bez uwzględnienia innych objawów nie rozstrzyga o dalszym losie chorego, gdyż przypadki przebiegające nawet z dużą azocicą mogą kończyć się pomyślnie. Poziom indoksylu w surowicy krwi nie ma znaczenia w rokowaniu, gdyż przeważnie nie ulega zmianie. [patrz też: wybielanie warg sromowych, osocze bogatopłytkowe w ortopedii, wkładki ortopedyczne ]